User:FRenayBassp

   Język – sprzęt ludzkiego porozumiewania się, architektura symboli dźwiękowych używanych z wykorzystaniem ludzi w wypowiedziach w celu komunikowania myśli, uczuć, pragnień. Rejestr abstrakcyjnych, potencjalnych jednostek tudzież reguł łączenia w całości. Język prosty – ozór powstały w drodze historycznego rozwoju określonych grup etnicznych, narodowych. Język niepotoczny – dopływowy architektura porozumiewania się stworzony dzięki ludzi, wykorzystujący elementy języków naturalnych zaś elementy matematy6czno-logiczne, używany w komunikacji międzynarodowej ewentualnie w niektórych dyscyplinach naukowo-technicznych. Przykładem jest esperanto, języki programowania itp. Językowy dzieło malarskie świata – ustabilizowany w języku, szablonowy dla społeczności mówiącej danym językiem postępowanie widzenia świata tudzież jego wartościowania. Elementy językowego obrazu świata ujawniają się w słownictwie (przenośne znaczenia, układy frazeologiczne) a w gramatyce (fleksja oraz słowotwórstwo). Stereotyp językowy – utrwalone, na konsekwencja powtarzania pewnych wyrażeń w stałych kontekstach, uogólniające przypisywanie jakichś właściwości wszystkim obiektom, do których odnosi się wyraz. Stereotypy językowe są nieodłącznym elementem kultury danej społeczności. Tekst (wypowiedź) – materialny towar aktywności mownej danej osoby, powstały w określonych okolicznościach. Najczęściej ponadzdaniowa jednostka stanowiąca zamkniętą całość znaczeniową, tematyczną, kompozycyjną, wykazuje spójność, charakteryzuje się określoną przynależnością gatunkową a stylową. Felietony – forma publicystyczno-literacki obejmujący teksty dotyczące aktualnych wydarzeń a problemów. charakteryzuje się swobnodną kompozycją, językiem barwnym, ekspresywnym, wykorzystującym elementy potoczne lub literackie, niekiedy satyryczne. Mogą się pojawiać w poprzednio elementy fikcji podporządkowane celom doraźnym. Ze względu na tematykę wyróżnia się felietony obyczajowe, literackie zaś inne. Znani felietoniści: Stefan Kisielewski, Stefan Wiechecki. Notatka prasowa – forma dziennikarski obejmujący krótkie teksty informacyjne, w których autorzy w skondensowanej formie podają informacje dotyczące jakiegoś zdarzenia. Reportaż – odmiana publicystyczno-literacki zawierający teksty mające charakter sprawozdania spośród wydarzeń, których skryba był uczestnikiem, świadkiem, obserwatorem. Oprócz fragmentów opisowych, dokument zawiera elementy autorskiego komentarza, interpretacji, oceny. Perswazja – wpływanie na kogoś dzięki zastosowanie różnych śrosków językowych w celu skłonienia go aż do przyjęcia określonych poglądów, wartości, postaw. Pytanie retoryczne – wyrażenie mające formę zdania pytajnego, niewyrażające atoli niewiedzy mówiącego. Wyraz plastyczny – wypowiedzenie wyrażające emocje nadawcy związane spośród przedmiotem, pojęciem, czynnością. Może podobnie zgłaszać poruszający uprawianie miłości mówiącego aż do samego odbiorcy względnie znamionować postawę osoby mówiącej pod świata. Eufemizm – przejaw ewentualnie unia wyrazów zastępujące jakieś słowo, które ze względów kulturowych, religijnych, estetycznych, cenzuralnych i innych nie prawdopodobnie albo nie powinno egzystować używane. Tabu językowe – społecznie zaaprobowany wzbronienie używania pewnych słów. Cechy znaków w komunikacji: - odbierane są w ciągu pomocą zmysłów - nadawca specjalnie udostępnia symbol odbiorcy celem przekazania informacji - komunikat nadawcy ma wywrzeć na odbiorcy myśl, o ustalonej treści, niedotyczącej formy znaku. myśl=znaczenie - nadawca i adresat muszą być obeznanym zasady używania znaku 6 podstawowych funkcji wypowiedzi: - informatywna – polega na powiadamianiu o różnych stanach rzeczy dotyczących świata zewnętrznego albo sfery psychicznej - ekspresywna – polega na wyrażaniu dzięki wypowiedź emocji i stanów wewnętrznych osoby mówiącej - impresywna – polega na wpływaniu na odbiorcę, wywołaniu przy niego określonych reakcji w postaci zachowań, postaw, przekonań - fatyczna – polega na przyciąganiu, utrzymywaniu uwagi partnera komunikacji, zaś także na zerwaniu spośród przedtem kontaktu - metajęzykowa – polega na koncentrowaniu uwagi odbiorcy na samym kodzie językowym, na komentowaniu kompozycji, właściwości stylistycznych, form gatunkowych tekstu - poetycka – polega na wywołaniu w odbiorcy przeżycia artystycznego, na koncentrowaniu jego uwagi na samym komunikacie, jego walorach estetycznych 4 pozakomunikacyjne funkcje wypowiedzi: - sprawcza (performatywna) – polega na dokonywaniu pewnych zmian w stanie rzeczy w środku pośrednictwem wypowiedzi na mocy konwencji społecznych - magiczna – polega na zmianie rzeczywistości na mocy wiary - ludyczna – polega na traktowaniu języka w wypowiedzi jako materiału komizmotwórczego prezentatywna – polega na charakteryzowaniu nadawcy (np. płeć)